به گزارش خبرنگار
You don't have permission to access this resource.Forbidden
رضایت شغلی موجب افزایش کارایی می شود
وی یکی از نشانههای بهداشت روانی در محیط کار را رضایتمندی شغلی فرد ذکر کرد و گفت: رضایت شغلی موجب افزایش کارایی، کاهش غیبت و کاهش اشتباهات در کار میشود.
کارشناس آموزش سلامت مرکز بهداشت شماره 2 اظهار کرد: رضایت از کار برای مدیران نیز از اهمیت زیادی برخوردار است چرا که کارمند یا کارگر راضی بازده خوبی دارد، غیبت نمیکند، حادثه نمیآفریند، باند تشکیل نمیدهد، شاد است و به شادی فضای کاری نیز کمک میکند.
احتمال سندرم جسمی و روانی در کارکنان ناراضی بیشتر است
به گفته وی بین عملکرد کاری و عدم رضایت از کار رابطه مستقیم وجود دارد به طوری که کارکنانی که از کار خود ناراضی هستند، بیشتر در معرض سندرمهای جسمی یا روانی یا سندرم غیبت قرار دارند.
دو عامل فیزیکی و انسانی در سلامت روان کارکنان تاثیرگذارند
قربانی با اشاره به اینکه عوامل موثر در سلامت روان در محیط کار را میتوان به دو گروه عمده " عوامل فیزیکی " و " عوامل انسانی "، تقسیمبندی کرد، به توضیحی در خصوص هر کدام پرداخت و بیان داشت: دستگاهها، گرما، سرما، وسایل ایمنی، سر و صدای محیط و آلودگی هوای محیط کار از جمله عوامل فیزیکی است.
وی ادامه داد: عوامل انسانی هم نظیر شخصیت، نگرش، ادراک، تعارضات و کشمکشهای بین افراد یا گروهها که در سلامت روان افراد نقش دارند.
استرس کارکنان آسیبپذیری شدیدی در برابر بیماریهای قلبی و عروقی دارد You don't have permission to access this resource.
این کارشناس آموزش سلامت با بیان اینکه هر دو عامل مذکور میتواند بر بهداشت روانی کارکنان اثر مثبت یا منفی داشته باشند، افزود: استرسهای ناشی از آن نیز از طریق
Forbidden
تامین سلامت روان کارکنان ضروری است
وی گفت: با توجه به اهمیت روز افزون نیروی انسانی و نامطلوب بودن وضعیت کارایی و بهرهوری در برخی از سازمانها برای اینکه عملکرد کارکنان بهبود یابد باید سلامت روانی آنان در نظر گرفته شود تا کارکنان بتوانند وظایف خود را به نحو احسن انجام دهند.
قربانی تاکید کرد: نباید از این مساله غفلت شود که وجود کارکنان سالم، تندرست و با نشاط در یک محیط کاری، موجب بهبود اخلاقیات و افزایش بهرهوری در سازمان میشود.
وی به طور کلی عوامل متعددی را بر سلامت روانی کارکنان تاثیرگذار دانست و یادآور شد: بهداشت روانی کارکنان در محیطهای شغلی موجب استرس شغلی، فرسودگی شغلی، غیبتهای مکرر از کار، افزایش ضایعات و بروز حادثه، نبود انگیزش در کارکنان و همچنین از بین رفتن تعامل پرسنل و کارفرما میشود و در نتیجه بهرهوری و موفقیت در کار و سازمان کاهش مییابد.