رسول در سال 1337 قدم به عرصه‌ي هستي نهاد. آهنگ اذان و اقامه كه از همان روزهاي آغازين زندگي در گوشش طنين‌انداز شده بود در جانش ريشه دواند و او را دلبسته به دنياي زيباي معنويت اسلام راستين و تشيع سرخ علوي كرد.استعداد خاصي در حفظ آيات قرآن داشت و در همان خردسالي بود كه آموزش قرآن را آموخت. تحصيلات خود را از دبستان سپهر شهرستان نطنز آغاز نمود و در مدرسه‌ي راهنمايي ايرانشهر و دبيرستان ديهيمي يزد مدرك ديپلم خود را گرفت، سپس در رشته‌ي پزشكي در دانشكده‌ي پزشكي اصفهان پذيرفته و بورسيه‌ي ارتش جمهوري اسلامي ايران شد.
در كنار درسش به هنر نيز علاقه نشان مي‌داد و اوقات فراغت خود را صرف فعاليت‌هاي نقاشي و خوشنويسي مي‌نمود. تواضع و فروتني او در همه‌جا زبانزد بود و هر كسي كه با او آشنا بود، اين خصوصيت اخلاقيش را مي‌دانست. شهيد فرشاد با خانواده‌‌اش رابطه‌ي خوب و مثال‌زدني داشت و نسبت به والدينش احترام خاصي قائل بود.
تأهل و مسئوليت زندگي مشترك نتوانست، مانع از حضور او در جبهه‌هاي حق شود. در سن 23 سالگي با هدف دفاع از دين و كشورش راهي جبهه‌ها شد. محل خدمتش در حرفه‌ي پزشكي، بيمارستان صالح‌آباد باختران (كرمانشاه) بود كه پس از شنيدن خبر هجوم دشمن بعث به رزمندگان در عمليات كربلاي 4 و5 از شيراز به قصد باختران حركت كرد. قبل از اعزام‌شدن به منطقه‌ي مأموريت خويش، هنگاهي كه در سر راه خود، جهت خداحافظي با همكارانش به بيمارستان كاشاني اصفهان رفته بود، در حين بازگشت از آنجا با اولين بمباران هوايي دشمن به شهر اصفهان روبرو گرديد. حس نوع‌دوستي دكتر باعث شد، پيش از اعزام به محل اصلي خدمت، به ياري مجروحين اين حادثه بشتابد، اما دومين حمله‌ي هوايي دشمن، مرگ سرخ و شهادت را براي دكتر فرشاد به ارمغان آورد و در بيستم دي‌ماه 1365 به فيض شهادت نائل آمد.

وصيت نامه