در سوم آذرماه سال 1303 هـ..ش در يك خانواده‌ي مذهبي در يكي از محلات قديمي شهر يزد متولد شد و تحت تربيت پدري روحاني و مادري مؤمنه كه هر دو از سلسله سادات خوشنام يزد بودند، پرورش يافت.

پس از رسيدن به سن تحصيل، كلاس‌هاي ابتدايي و متوسطه را در دبستان ملي اسلام و دبيرستان ايرانشهر يزد، با موفقيت هر چه تمام‌تر گذراند. علاقه‌اش به تحصيل، وي را بر آن داشت كه پس از اخذ مدرك ديپلم و وقفه‌اي ده ساله در تحصيل كه بيشتر به آموزگاري و پژوهش در دين گذشت، در سال 1331 هـ..ش با قبولي در دانشگاه و رشته پزشكي، به دانشكده‌ي پزشكي تهران راه يابد و با موفقيت دوران دانشجويي را پشت سر نهد و سرانجام تز دكتري خود، با عنوان «تمام برنامه دانشكده‌ي پزشكي در اسلام» را در سال 1336 هـ..ش با درجه‌ي ممتازي بگذراند و مدرك پزشكي خود را از دانشگاه مذكور اخذ نمايد.

در همان دوران دانشجويي بود كه دست به تحرير مقالاتي علمي تخصصي زد تا از منظر اسلام، مدافع منطقي در برابر دغدغه‌هاي مختلف اجتماعي باشد و چون با علوم حوزوي رابطه‌ي خوبي داشت، توانست به تأليف 110 جلد كتاب، به يمن حروف ابجدي نام حضرت علي «عليه السلام»، در بررسي علوم و معارف و مسائل اجتماعي و پزشكي در اسلام و قرآن بپردازد كه تاكنون چهل جلد آن منتشر شده است.

وي علاوه بر شغل پزشكي، مسئوليت‌هاي اجتماعي ديگري را نيز تجربه نموده بود: از آموزگاري و دبيري مدرسه گرفته تا حسابداري و مديريت بيمه و رياست بيمارستان.

شهيد پاكنژاد به حق در انجام مسئوليت‌هاي خود، خدمتگزاري صادق به شمار مي‌رفت، به طوري كه در كمك به بيماران رنج‌كشيده آن زمان، الگو و اسوه‌اي نمونه در سده‌ي اخير بود كه ذكر اين كمك‌ها، هنوز هم ورد زبان مرد و زن يزدي است.

در جريانات و مبارزات آن زمان مردم ايران بر ضدّ رژيم شاهنشاهي، دوش به دوش حضرت آيت‌الله صدوقي، آيت‌الله مدرسي و ديگر فعالان انقلابي دارالعباده به عنوان يكي از اركان مهم انقلاب يزد به مبارزه با رژيم پرداخت و از ياران صديق انقلاب به شمار مي‌رفت و در صحنه‌هاي اجتماعي، مذهبي و سياسي حضوري فعال داشت.

دكتر پاكنژاد بعد از پيروزي انقلاب اسلامي، به عنوان اولين نماينده‌ي منتخب مردم يزد وارد مجلس شوراي اسلامي شد و با هدف خدمتگزاري به مردم شهر و ميهن خود، به فعاليت در نظام نوپاي اسلامي پرداخت و سرانجام در پي جنايات منافقين و انفجار بمب در هفتم تير 1360 در دفتر حزب جمهوري اسلامي و در حال خدمت، به همراه برادر و هفتاد و دو تن از مسئولان بلند مرتبه نظام، به درجه‌ي رفيع شهادت نائل گرديد.

وصيت نامه